تحقیق بانكداري در ايران

بانكداري در ايران
در اين فصل موضوعات زير مورد بررسي قرار مي‎گيرد.
1.    تاريخچه كوتاهي از چگونگي پيدايش بانكداري در ايران
2.    سيستم بانكداري و انواع بانكهاي قبل از انقلاب اسلامي
3.     سيستم بانكداري اسلامي
در فصل قبل، تحولات بانكداري در جهان مورد بررسي قرار گرفت. ملاحظه گرديد كه رشد و ترقي تجارت و بازرگاني در دوره رنسانس نقش عمده اي در فعاليتهاي اقتصادي كه برپايه اعتبار باشد داشته باشد. در حقيقت نخستن بانكدارها درجهان، زرگرها بوده اند. ديديم كه آنها با پي بردن به حقايقي درخصوص پرداخت اعتبار و خلق پول موجبات توسعه بانكداري در جهان را فراهم نمودند. به عنوان مثال آنها پي بردند، لزومي ندارد كه وقتي مردم نزد زرگرها سپرده گذاري مي كنند، همان سكه ها به آنها پرداخت گردد و يا اينكه پرداخت اعتبار مي‎تواند به صورت اسكناس باشد. به عبارت ديگر زرگرها تنها بخشي از رسيدهايي كه صادر مي كردند سكه هاي طلا و نقره نگهداري مي نمودند.
حال كه با چگونگي پيدايش بانكداري آشنا شديم، در اين فصل تحولات بانكداري در ايران را مورد بررسي قرار مي‎گيرد. دراين راستا ابتدا تاريخچه كوتاهي از چگونگي تاسيس بانك در ايران بيان خواهد شد. آنگاه به سيستم بانكداري و انواع باانكهاي تجاري قبل از انقلاب خواهيم پرداخت و بالاخره در پايان در حد اختصار سيستم بانكداري پس از انقلاب اسلامي مورد تجزيه و تحليل قرار مي‎گيرد.
چگونگي پيدايش بانكداري در ايران
به عقيده بعضي از مورخين اولين سكه در ايران به نام داريك و در زمان هخامنشيان و در دوره حكومت داريوش ضرب شده است. در دوره اشكانيان و ساسانيان نيز سكه هايي به نام درهم ضرب مي شد اما اين سكه ها رواج زيادي پيدا نكرد و بيشتر مبادلات بازرگاني در آن زمان با شمش زر و سيم صورت مي گرفت.
در ايران تا دوره حكومت صفويه تجارت خارجي توسعه چنداني نداشته و رابطه تجاري با همسايگان در سطح ناچيزي قرار داشت. در زمان شاه عباس صفوي رابطه تجاري كمي با كشورهاي اروپايي برقرار شد، اما اين ارتباطات بازرگاني نيز زياد دوام نيافت و  در واقع مي‎توان گفت كه تا يك قرن پيش ايران روابط تجاري مهمي با خارج نداشته است. جريان پول در كشور نيز فوق العاده محدود بده و اسكناس تا سال 1269 هجري شمسي كه بانك شاهنشاهي ايران تشكيل گرديده وجود نداشت. در شمال ايران پيش از تاسيس بانك شاهنشاهي روبل هاي روسي مدت زيادي رواج فراوان پيدا كرد به طوري كه دولت مجبور گرديد به وسيله اعلاميه هاي رسمي مبادله زر و سيم با روبل را ممنوع اعلام كند. اما اين اعلاميه ها كارگر نيفتاد و به لحاظ گسترش معاملات بازرگاني با كشور روسيه، روبل هاي رايج در ايران در بعضي مواقع حتي تا پنجاه درصد پول در گردش را تشكيل مي داد.